Per ongeluk uitgevonden

Een leuk artikel van Sprout:

Uitvinders worden vaak op een voetstuk geplaatst om hun briljante ontdekkingen. Toch zijn veel producten het resultaat van bizar toeval. Een paar beroemde voorbeelden aldus Uncommonbusiness.

Saccharine
De bekende zoetstof werd in 1879 bij toeval ontdekt door onderzoeker Constantine Fahlberg van de John Hopkins Universiteit. Hij vergat zijn handen te wassen voor de lunch, nadat hij met chemicaliën bezig was geweest. Er zat nog wat op zijn handen, en zijn broodje smaakte daardoor opvallend zoet. Vijf jaar later nam hij een patent op de zoetstof, al brak het pas echt door in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, met de opkomst van light-dranken.

Post-its
Spencer Silver had in 1968 bij toeval een lijmsoort ontwikkeld die slecht plakte. Het bedrijf waar hij werkte, 3M, was sceptisch over het gebruik ervan. Maar toen collega Arthur Fry het goedje gebruikte om boekenleggers tijdelijk vast te plakken aan zijn zangboek in de kerk, ging er een belletje rinkelen. In 1980 werd het product wereldwijd gelanceerd, inmiddels gaan er miljoenen van over de toonbank.

Magnetrons
De magnetron is een ontdekking van Percy Spencer, toen hij in 1945 onderzoek deed naar een nieuwe vacuüm buis. Het fascineerde hem dat zijn snoep smolt in het apparaat, dus hij ging experimenteren met andere dingen. Toen hij maïs zag poppen in de magnetron, besefte hij dat hij een revolutionair product in handen had. De eerste magnetrons waren overigens niet populair, want ze waren enorm groot en kosten zo'n vijfduizend dollar. Pas in 1967 kwam er een kleinere variant voor 495 dollar.

Cornflakes
Dr. John Harvey Kellogg liep in 1894 stage bij het Battle Creek Sanitarium. Daar zocht hij gezonde voeding voor patiënten die het strikte dieet van de Zevendedagadventisten volgden. Hij had wat gekookte tarwe buiten laten liggen, dat hard werd terwijl hij weg was. Hij zag er meteen potentie in en probeerde er deegplakken van te maken. Verder dan vlokken kwam hij niet, maar dat was niet erg, want in geroosterde vorm waren die een grote hit bij zijn patiënten. John experimenteerde verder met maïs en in 1906 was Kellogg's een feit.