Google wijst vluchteling de weg

Google heeft in samenwerking met onder meer het Rode Kruis een website ontworpen waar asielzoekers snel lokale informatie kunnen vinden. Op de website is informatie te vinden zoals de weg naar meldpunten, gratis wifi, de vertrektijden van bussen en een lijst van hotels die geregistreerde asielzoekers toelaten. Sprout meldt dat lokale vluchtelingenwerkers door het gebruik van Google Docs zelf informatie kunnen uploaden en bijwerken. Momenteel is de zogeheten Crisis Info Hub alleen nog voor Lesbos beschikbaar; websites voor andere locaties zijn nog in de maak. Lees meer via Sprout en Google. (bron: Het Nieuws van de Vooruitgang)

Slim visitekaartje deelt informatie via chip

Met een slim visitekaartje kunnen contacten en informatie snel digitaal worden gedeeld. Dat meldt FastCodesign. Het kaartje is ontwikkeld door het Britse bedrijf Moo (Engelse uitspraak) en voorzien van een chip die met een smartphone eenvoudig kan worden gescand. Gebruikers kunnen zelf bepalen naar welke websites het visitekaartje verwijst. Via een speciaal platform is het daarnaast mogelijk om contactinformatie en een portfolio voortdurend bij te werken. Ook kan er worden bijgehouden door wie en wanneer het visitekaartje is gescand.

Lees meer via FastCodesign. Bron: Het Nieuws van de Vooruitgang

Kanker? Dan voer je oorlogstaal

Essay: oorlogsmetaforen over kanker

ARTIKELHet is een vijand waartegen je moet vechten en als je dan hebt gewonnen, ben je een overlevende. Als we het hebben over kanker, gebruiken we al snel oorlogstaal. Daar zijn terecht bezwaren tegen.

Door: Ellen de Visser 19 september 2015, 02:00, de Volkskrant

Twee jaar geleden schreef de Amerikaanse Lisa Adams, columniste bij de onlinekrant The Huffington Post, een blog over 'de stomste dingen die mensen zeggen tegen kankerpatiënten'. Adams (borstkanker met uitzaaiingen) kreeg vele honderden reacties en zo ontstond een lijst met botte opmerkingen:

'Nou ja, die borsten heb je toch niet echt nodig.'

'Joh, ik dacht je van een chemokuur afviel?'

'Als iemand deze ziekte kan verslaan, ben jij het.'

'Met een positieve houding heb je de strijd al half gewonnen.'

'Sterk zijn, hard vechten, niet opgeven hoor!'

Adams stierf op 6 maart dit jaar, 44 jaar oud, en ze liet vooraf instructies achter, in het prachtige gedicht When I die. Niet zeggen dat ze verslagen was, niet doen alsof ze niet hard genoeg had geprobeerd. 'Als ik dood ga, vertel dan de waarheid. Ik heb geleefd, ik ben gestorven, dit is het einde.'

Survivors

© 

Een opmerkelijk pleidooi in een land waar patiënten die kanker overleven survivors heten en T-shirts dragen met teksten als It came, we fought, I won. Een land waar upper-survivor en fietslegende Lance Armstrong nog altijd de beeldvorming rond de ziekte domineert met zijn slogan: 'Er zijn twee opties, opgeven of je kapot vechten.'

Kanker is oorlog; er bestaat geen andere aandoening waar de militaire woordenpraal zo rond galmt als bij de keizer aller ziektes. Met kanker als de bezetter, de patiënt als dappere soldaat en de medicijnen als magische kogels. Ooit horen zeggen dat iemand de strijd aangaat met zijn hartkwaal of zijn beroerte?

De Amerikaanse retoriek is ook hier neergedaald. We staan op tegen kanker in een jaarlijkse televisie-show, we fietsen met tienduizenden de Alpe d'Huez op onder het motto 'Opgeven is geen optie' en we doneren geld omwille van de leus 'Love life. Fight cancer.'

Lees verder: http://www.volkskrant.nl/wetenschap/kanker-dan-voer-je-oorlogstaal~a4144993/

Steeds meer steden kiezen voor reclamevrije binnenstad

Steeds meer steden kiezen ervoor om reclameborden uit het straatbeeld te verbannen. Na onder meer Sao Paulo, Grenoble en Parijs wil ook New York maatregelen gaan nemen om het aantal reclame-uitingen in de stad terug te kunnen dringen. Dat schrijft The Guardian. Volgens een VN-rapport zou de voortdurende blootstelling aan advertenties een grote invloed hebben op het culturele leven en is het daarom belangrijk dat de balans in het gebruik van de publieke ruimte wordt hersteld.

Lees meer via The Guardian (bron: Nieuws van de Vooruitgang) 

Transparantie en invloed

Recent ontving ik een afschrift van mijn ziektekostenverzekeraar waarbij het ook mij ook opviel dat ik opeens een bedrag moest betalen voor het advies van de apotheker. Vandaag werd het nieuws verspreid dat 50% van de apotheekmedewerkers vanwege deze advieskosten op onvriendelijke wijze benaderd worden. Wat is hier misgegaan in de communicatie.

Minister Schippers had vorig jaar bedacht dat het goed was de ziektekosten meer transparant te maken. Goed plan lijkt me. Alleen ik - en blijkbaar ik niet alleen - had dit nieuws gemist.

Vanwege dit besluit van de minister ontvangen we nu nieuwe facturen van onze verzekeraar. Hierbij ontbreekt echter iedere toelichting.

Het was zinvol geweest wanneer de verzekeraars hadden gecommuniceerd dat we voortaan facturen met een onderverdeling in de kosten ontvangen, zodat we zien waar de kosten van medicijnen uit zijn opgebouwd, nl. het medicijn, het klaar maken van het medicijn plus het advies over het medicijn van de apotheker. blijkbaar betaalden we dit voorheen al, zonder dat we dat wisten. En eigenlijk is het ook niet vreemd. Niemand werkt voor niets en de relatie apotheker - medicijnfabrikanten zou zo onafhankelijk mogelijk moeten zijn, niet waar. Dan is het fijn om te zien wat het werk van de apotheker kost. Dat hebben we immers van andere beroepen ook inzichtelijk.

Echter, de enige maar in deze toename van de transparantie in communicatie is: we weten nu meer, maar we kunnen er niets mee. Het schijnt dat burgers nu het advies van de apotheker weigeren, terwijl de apotheker vanuit het Rijk verplicht is ons goed over het medicijn te adviseren. Daar moeten we inderdaad ook niet op bezuinigen. Dus wat is dan de waarde van de inzage in kosten, als je er verder niets mee kan?

Het is een nieuwe wereld die voor ons open gaat...medicijnen van verschillende prijsklassen die concurreren en transparantie in de kosten van de gezondheidszorg. Een goede zaak, maar heldere communicatie vooraf over wat we als afnemer wel of niet kunnen of mogen was prettig geweest.

Krachtige taal in geschreven teksten

‘Akelig mooi’, ‘uiterst belangwekkend’, ‘spuugzat’, ‘een tsunami van klachten’: taalgebruikers kunnen hun mening kracht bijzetten met allerlei stijlmiddelen. Christine Liebrecht onderzocht in haar promotieonderzoek het voorkomen en de perceptie van dergelijke versterkers of taalintensiveerders.
Uit de analyse van een groot aantal teksten kwam naar voren dat internetteksten meer intensiveerders bevatten dan krantenteksten, columnisten meer intensiveerders gebruiken dan recensenten, reageerders op de website van Elsevier meer versterkers gebruiken dan reageerders op de website van NRC en Spits, en dat bij een emotioneel onderwerp vaker intensiveerders worden gebruikt dan bij een minder emotioneel onderwerp. In een experimenteel onderzoek bleek dat een negatieve uiting in het algemeen krachtiger wordt gevonden dan een positieve uiting (‘een slecht hotel’ vinden de proefpersonen krachtiger dan ‘een goed hotel’). Maar dat verschil verdwijnt als de uitspraken versterkt worden: ‘een verschrikkelijk hotel’ is even krachtig als ‘een fantastisch hotel’.
Christina Cornelia Liebrecht (’s-Hertogenbosch, 1985) studeerde Nederlandse Taal.

Voor haar promotieonderzoek werkte ze anderhalf jaar als tekstschrijver bij een communicatieadviesbureau en sinds januari 2014 is Liebrecht docent en onderzoeker Corporate Communicatie aan de Universiteit van Amsterdam (UvA). Daarnaast is ze mede-initiatiefnemer van het landelijke platform Slechte Slogans. http://slechteslogans.blogspot.nl/

Het volledige proefschrift is te vinden in de Radboud Repository.
http://hdl.handle.net/2066/141116

http://promotievanchristine.blogspot.nl

Transparant? Dat kan beter!

De banken liggen - terecht - al enige jaren onder vuur, omdat ze niet transparant waren (en zijn) over hoe ze met ons geld omsprongen. Nou ja, 'ons geld'...? Ik kwam er bij het derde stuk van toneelgezelschap De Verleiders achter dat zodra we het geld overmaken naar een bank, het niet meer óns geld is. Daar gaat dus al iets niet goed...Volstrekt begrijpelijk dus dat de Grieken van de week zoveel mogelijk van hun zuurverdiende geld probeerden te bemachtigen bij het pinapparaat, maar helaas helpen ze daar de Griekse economie wel helemaal mee om zeep. Maar dat terzijde.

Waar ik het nu over wil hebben is een tweetal sectoren - buiten de financiële -waar transparantie in communicatie echt verbetering behoeft, namelijk de medische wereld - en dan met name de ziekenhuizen - en de uitvaartsector.

De baas over het eigen lijf
Laatst had ik een discussie met een aantal dames over de ziekenhuizen. Raar toch eigenlijk, dat wij als burger ons eigen medische dossier niet bezitten. Het gaat toch over onszelf? Weet jij eigenlijk wat er over jou geregistreerd staat? Wat jouw behandelingen kosten? Of je nog ergens nog iets in te kiezen hebt? Als je jouw dossier zelf beheert, kun je immers ook zelf bepalen wat een arts van jou mag weten? Veel makkelijker en goedkoper wellicht dat iedereen het zelf beheert dat zo'n complexe implementatie van het elektronisch patiënten dossier. Bovendien als je inzicht in je dossier wilt, dan moet je erom vragen, laatst staan dat je tegelijkertijd met jouw huisarts ook een kopie krijgt.  Het plan is immers dat we een chip ingeplant krijgen met ons persoonlijke gegevens, maar hebben we daar eigenlijk een stem in? Mijn katten hebben al zo'n chip. Daardoor stond wel ooit de dierenambulance met onze kat voor de deur, voordat we hem überhaupt gemist hadden. Dat had toen wel een voordeel, dus ja...wat weegt zwaarder...gemak of privacy...

Wat kost dat?
Laatst had ik te maken met een overlijden in de naaste familie en werd ik geconfronteerd met de uitvaartsector. Het eerste landelijke uitvaartbedrijf dat we belden, reageerde zo onprettig op onze vragen en wensen - dat we aangeslagen meteen de volgende belden. Het tweede - ook landelijk opererende - bedrijf ging gelukkig beter, maar toen verschenen er 2 botte mannen om de overledene op te halen. Daar werden onze wensen ook niet met respect nageleefd. Vervolgens kwam de uitvaartbegeleider. Over hem niets dan lof. Hij was een uitstekende luisteraar, attent en onze 'klachten' werden serieus genomen, maar ja toen het op de zakelijke keuzes kwam viel me op dat er helemaal niet over geld wordt gesproken. Natuurlijk geld en emotie liggen mijlenver uit elkaar, maar het lijkt mij toch logisch dat wanneer je afspraken maakt, je hiervoor vervolgens een prijsopgave ontvangt. Nou nee dus. De uitvaartsector is blijkbaar nog steeds niet transparant. Gelukkig waren wij zo helder om erom te vragen, maar veel nabestaanden zullen hier niet direct aan denken en komen achteraf voor verrassingen te staan. Mochten ze de uitvaart dan financieel niet kunnen dragen, dan is toch geen van beide partijen daar bij gebaat. Van harte hopend dat ze niet op de rente van betalingsregelingen uit zijn...

Kortom, er is nog genoeg werk te verrichten om de transparantie in communicatie te verbeteren...

Daar zijn we weer - met recht!

Schandalig, hoe stil het was op de afgelopen maanden. Geen blog gepubliceerd. Te druk mag geen excuus zijn, want ik adviseer anderen immers ook dat het een kwestie van (voorruit)plannen is.
Geen inspiratie dan? Deels. Beter een goed verhaal dan geen verhaal.

Mijn eerste nieuwe blog is dan ook uit het leven gegrepen.Lees en huiver:

Pas op met hergebruik foto's van het internet!

Meer dan zeven jaar bied ik op deze blog 'tales' en tips die iets met communicatie te maken hebben. Deze blogs illustreer ik soms met afbeeldingen die ik van het internet heb gehaald. Aangezien je nooit zeker weet of deze vrij herbruikbaar zijn, plaats ik altijd de bron bij de illustratie. Tot die ene keer...ik schreef een blog over de communicatie van de weermannen en -vrouwen op onze tv en plaatste daarbij een foto van de beroemdste weervrouw van Nederland. In de foto zelf stond een bronvermelding, dus ik vermeldde de bron dit keer niet apart. Na ruim vier jaar (!) is dit gespot door de betreffende fotograaf en ontving ik een claim. Deze fotograaf was van mening dat ik zijn auteursrecht had geschonden én dat hij door mij inkomsten was misgelopen...Of dit zo is, daar zijn de meningen over verdeeld, maar feit blijft dat ik deze foto niet zo had mogen plaatsen. En dus moest ik op de blaren zitten en betalen...daar heb ik weer van geleerd.

Dus, hergebruik niet zomaar foto's en andere illustraties die je van internet haalt. Internet is weliswaar van ons allemaal, maar de rechten van wat erop staat niet. Wist je dat je bij Google Afbeeldingen ook kunt zoeken op licentie en hergebruik?

Voorkomen is beter dan... op de dure blaren zitten.